Mijn Verhaal

Beste lezer,

Dit is mijn borstkanker verhaal.

Bijna een jaar geleden, op 6 november 2017, ging ik naar het ziekenhuis vanwege een bultje in mijn linker borst. In deze borst zat al een bultje wat ik een paar jaar geleden al had laten nakijken. Niks bijzonders toen gelukkig. Daar ging ik deze keer ook van uit. Ik was pas 45 jaar dus het zal toch niet…
Beide borsten onder de mammografie. Toen wachten op de arts die ook een echo ging doen. Het wachten duurde even, iets langer dan normaal. De arts viel gelijk met de deur in huis, zo vertelde hij het letterlijk. Hij had de foto’s goed bekeken. Met mijn linkerborst was alles goed maar in mijn rechterborst zat een bult die hij niet vertrouwde. Daar wilde hij dan ook gelijk dezelfde dag nog wel een punctie van maken.
Ik werd weggeleid naar de mamacare afdeling waar ik wat korte informatie kreeg. Ik zou niet eens meer weten wat ik te horen kreeg.
Mijn man gebeld, die direct naar het ziekenhuis kwam. Daar werd het wachten op het moment van de punctie. Ik maakte mij op dat moment meer zorgen over de punctie dan de uitslag. Al met al viel de punctie mee, verdoving, 2 hapjes uit de bult en nog een hapje klier.

Het wachten kon beginnen

3 dagen later de uitslag. Mijn gevoel zei dat het foute boel was, maar dat het te behandelen was.
En dat klopte. Nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten borstkanker zijn.
Gelukkig had ik een milde variant. Er volgde nog wat onderzoeken, scan, erfelijkheid, mogelijkheid tot plastisch chirurgie.
Alles was spannend maar je ondergaat het gewoon. Stress is niet leuk en doet veel met een mens, zo nuchter als ik ben.
Dan de keuze tussen amputatie of borstbesparend met reconstructie.
Het is het laatste geworden. Op 19 december 2017 is de tumor verwijderd. Met eigen huid uit mijn zij is de holte opgevuld. 2 januari 2018 werd ik gebeld door de chirurg die haar nieuwe jaar ook goed wilde inluiden: “mijn klieren waren schoon en ook de snijvakken”. Champagne!!
Hierna volgde nog ruim een maand bestralingen in maart 2018.

Vermoeidheid

Aangezien ik redelijk sportief was dacht ik vanaf april alles weer te kunnen. Dat viel helaas tegen. De verwerking en vermoeidheid kwamen om de hoek kijken, wat een tegenvaller. Ik was toch genezen! Helaas de cortisol was uitgewerkt. Ik werd met mijzelf geconfronteerd. Ik kreeg de ruimte op mijn werk om weer rustig aan op te bouwen.
Stomme praktische zaken ook, zoals dat ik geen beugel BH’s meer kan dragen. Er zijn weinig leuke ondersteunende bh’s zonder beugel kan ik je vertellen.